stress voor trass
Het is ondertussen bijna een jaar geleden dat onze eerste laag leem ertegen ging. We stonden op de stoep na te praten: wij onder de indruk van het vele werk dat verricht werd, het Leemniscaat nog altijd aangenaam verrast van onze tierlantijntjes. Dus legde ik hen in geuren en kleuren uit van de tekst die ik nog zou lemen . Het was toen dat ze het idee in mijn hoofd staken: "Ga je dat dan ook op de buitengevel doen? Ik zie daar zo, in 't heel groot, een boom ofzo." Zo'n woorden hebben het effect van vuurwerk in mijn hoofd. Het knettert eventjes. En dan schroeit er iets. Blijvend effect dus. Niet onaangenaam. Maar ik wil zeggen: het kwaad was geschied. Eerst was ik nog even wat aan het polsen. Het leek me een heel ander materiaal, trasskalk. Of dat wel even vlot te verwerken was? Of het niet sneller uithardt? Complexer om mee te werken? Nee hoor, ik mocht me inbeelden dat het net hetzelfde was als met de leem. Jiehaa! zei mijn hoofd. En toen was het febru
