De droeve blauwe explosie

We keken er al enkele weken naar uit. Onze blauwe regen, die de hele breedte van de tuin inneemt, kwam de voorbije weken langzaam in bloei. Die kondigde zich voorzichtig aan met een blauwe zweem over zichzelf, beloofde ons schoorvoetend een heuse bloesemexplosie.

Deze week zou dé week zijn. Elke dag keken we vol verwachting uit het raam om te zien of die blauwe blom al ontploft was. Maar gisterenochtend wist ik niet goed wat ik zag. De voorzichtig blauwe trossen die al enkele dagen meer open kwamen, die steeds voller werden, leken wel gekrompen. Het leek alsof het allemaal droeve tranen waren.

In de tien jaar dat we hier wonen en volop kunnen genieten van die bloemenpracht, heb ik het nog niet eerder meegemaakt: de veel te koude nacht heeft de frêle bloesems bevroren.