Terugblik op de traskalk
Terwijl we op de foto's van de vorige post nog met mutsen en sjaals stonden, lopen we nu met blote voeten in het gras, genietend van de zon op onze snoet en zoveel mogelijk bloot om ons tekort aan vitamine D op te doen.
Even terugspoelen, dus. Een maandje terugdraaien. Want, toen zetten we weer een stapje dichter bij de vervolmaking van ons huis! Eind februari kwam het Leemniscaat onze buitengevel een eerste laag traskalk geven. Thomas had heel hard gewerkt om voor mijn verjaardag weer een stapje dichter bij ons droomhuis te komen, en hij had goed gemikt. De dag tussen onze verjaardagen (ik 23 februari, Thomas en Frauke 25 februari) kwamen ze de eerste laag zetten.
Kort tevoren waren ze de stelling komen brengen (die Thomas en ik samen opgesteld hebben).
"Ik heb goed nieuws en ik heb slecht nieuws", zei Thomas toen. "Wat eerst?"
Het slechte nieuws eerst dan maar.
"De stelling zal een dikke week blijven staan"
(oh, is het dat maar) En het goede nieuws?
"Tussen de eerste en de tweede laag traskalk zit maar één week tijd, dus niet de 6 maanden zoals ze eerst zeiden."
*Slik*
Ik zag in dat dat eigenlijk goed nieuws was. In één trek van alles af. Even op de tanden bijten. Maar dat was buiten mijn plannen gerekend. Ik dacht namelijk dat ik een half jaar de tijd had om te beslissen welke kleur ik op de gevel wou, en ik was ook nog van plan om weet-ik-veel-wàt (en weet-ik-veel-waar) op de gevel te trassen, zoals ik bij de leem gedaan had. Nu had ik minder dan een week tijd om daarover te beslissen. Dus was ik niet zo goed gezind.
Enkele telefoontjes later had ik op z'n minst al een adresje bij mijn ouders in de buurt waar ze dezelfde soort traskalk geplaatst hadden, dan kon ik al een idee van de kleur krijgen.
Op de ochtend van de eerste traslaag, passeerde ik dus langs het adres dat ik snel op een papiertje had gekribbeld. Goed dat ik daar nog langs ging, want de kleur die ik aan de telefoon beschreven kreeg, zag er in mijn hoofd helemaal anders uit dan ze in werkelijkheid was. Ik twijfelde sterk aan het ondefinieerbare in mijn hoofd maar werd best vrolijk van de kleur die ik op een bewolkte dag op een huis in Pellenberg zag, terwijl de zon net krachtig door de wolken brak. Twee vliegen in één klap, dus: zowel de kleur-op-een-sombere-dag als de kleur-op-een-zonnige-dag doorstonden de test. Ik kwam tevreden aan bij ons huis dat al flink ingepakt was met traskalk.
(Op de foto's meteen de evolutie van eerste én tweede laag te zien!)
Dan restte er alleen nog het meest creatieve af te ronden op enkele dagen tijd: welke ontwerpen zou ik op onze gevel boetseren?
Maar misschien moet ik dat verhaal nog voor een volgende keer houden!
Even terugspoelen, dus. Een maandje terugdraaien. Want, toen zetten we weer een stapje dichter bij de vervolmaking van ons huis! Eind februari kwam het Leemniscaat onze buitengevel een eerste laag traskalk geven. Thomas had heel hard gewerkt om voor mijn verjaardag weer een stapje dichter bij ons droomhuis te komen, en hij had goed gemikt. De dag tussen onze verjaardagen (ik 23 februari, Thomas en Frauke 25 februari) kwamen ze de eerste laag zetten.
Kort tevoren waren ze de stelling komen brengen (die Thomas en ik samen opgesteld hebben).
"Ik heb goed nieuws en ik heb slecht nieuws", zei Thomas toen. "Wat eerst?"
Het slechte nieuws eerst dan maar.
"De stelling zal een dikke week blijven staan"
(oh, is het dat maar) En het goede nieuws?
"Tussen de eerste en de tweede laag traskalk zit maar één week tijd, dus niet de 6 maanden zoals ze eerst zeiden."
*Slik*
Ik zag in dat dat eigenlijk goed nieuws was. In één trek van alles af. Even op de tanden bijten. Maar dat was buiten mijn plannen gerekend. Ik dacht namelijk dat ik een half jaar de tijd had om te beslissen welke kleur ik op de gevel wou, en ik was ook nog van plan om weet-ik-veel-wàt (en weet-ik-veel-waar) op de gevel te trassen, zoals ik bij de leem gedaan had. Nu had ik minder dan een week tijd om daarover te beslissen. Dus was ik niet zo goed gezind.
Enkele telefoontjes later had ik op z'n minst al een adresje bij mijn ouders in de buurt waar ze dezelfde soort traskalk geplaatst hadden, dan kon ik al een idee van de kleur krijgen.
Op de ochtend van de eerste traslaag, passeerde ik dus langs het adres dat ik snel op een papiertje had gekribbeld. Goed dat ik daar nog langs ging, want de kleur die ik aan de telefoon beschreven kreeg, zag er in mijn hoofd helemaal anders uit dan ze in werkelijkheid was. Ik twijfelde sterk aan het ondefinieerbare in mijn hoofd maar werd best vrolijk van de kleur die ik op een bewolkte dag op een huis in Pellenberg zag, terwijl de zon net krachtig door de wolken brak. Twee vliegen in één klap, dus: zowel de kleur-op-een-sombere-dag als de kleur-op-een-zonnige-dag doorstonden de test. Ik kwam tevreden aan bij ons huis dat al flink ingepakt was met traskalk.
(Op de foto's meteen de evolutie van eerste én tweede laag te zien!)
Dan restte er alleen nog het meest creatieve af te ronden op enkele dagen tijd: welke ontwerpen zou ik op onze gevel boetseren?
Maar misschien moet ik dat verhaal nog voor een volgende keer houden!
Reacties
Een reactie posten