De Bio-ecologische verbouwing: UWYH

Bio-ecologisch bouwen en verbouwen, we kunnen er uren over vertellen. Over de natuurlijke materialen, over de ideeën erachter, over de handenarbeid en het inspirerende effect op ons.
Maar voor ons is bio-ecologisch (ver)bouwen ook: use what you have (UWYH). Tot nu toe hebben we heel veel materialen van de afbraak van de koterij en delen van het oude huis in de tuin verwerkt, maar nu ook terug "in" huis.

Toen we het huis kochten, bestond een groot deel van de oprit naast het huis uit kasseien. We braken die kasseien uit om allerlei werken uit te voeren, en toen kwamen we op de houten platen terecht en onze oprit kreeg een heel nieuw uitzicht.
Een groot deel van de kasseien werd herbruikt in de tuin om paden aan te leggen of een kruidenspiraal te maken. De overschot werd altijd op een hoopje bewaard, want je weet maar nooit.
Ondertussen brak ik de kruidenspiraal af, want die stapel onregelmatige kasseien viel eigenlijk toch maar altijd in elkaar, en dus was de hoop kasseien-overschot weer een beetje groter.


Nu zijn we bezig met het voorbereiden van de "garage". Een auto kan er niet in, maar onze fietsen (en een hoop rommel) wel. En één van de eisen was: je moet de garage makkelijk kunnen kuisen. Exit de houten platen dus (Een deel zal herbruikt worden in de tuin en een ander deel in de tuin van vrienden van ons - we blijven herbruiken dus!).
Een blik op de hoop kasseien bracht een glimlach op ons gezicht: na een 7-tal jaren herstellen we een stukje oprit in z'n originele vorm. Een klein stukje dan wel, want we kwamen niet toe met onze overschot aan kasseien. Gelukkig hebben we nog een stapel bakstenen liggen waar we de vloer mee konden afwerken.




Maar, geen garage zonder garagepoort. Over die poort zal ik nog wel wat vertellen (wanneer ze geplaatst is), maar een poort (of deur, of raam, of wat dan ook) heeft een dorpel nodig. En kijk, daar lagen nog twee arduinen dorpels, verweerd en geleefd, in onze tuin. Eentje van het raam dat tot voorbije winter uitkeek op onze tuin, en eentje van de oude voordeur. De twee dorpels hebben gelukkig dezelfde diepte en dikte, en toen we ze naast elkaar legden, kwamen ze min of meer uit met de breedte van de garage. De scheiding tussen beide stenen ligt zo min of meer in het midden. En weer waren wij blij: ook al gaat het contrast tussen de oude dorpel en de "gelikte" garagepoort groot zijn, voor ons vallen er weer lang bewaarde puzzelstukje op z'n plaats.


Reacties

Populaire posts