We waren er nochtans voor gewaarschuwd, dat de deadline van onze ramen wel eens los overschreden zou worden. Maar toen we begin mei aan onze schrijnwerker vroegen "En wanneer kan je die plaatsen?" het antwoord "Oh, deze maand nog!" kregen, konden we ons geluk niet op. We moesten zelfs even roepen: "Ho maar! dat gaat ons niet lukken!"
Misschien hadden we dat laatste niet moeten roepen en hadden we niet nog een maandje langer dan gedroomd onze ramen gehad. Maar, nu zijn ze er, eindelijk.
Het had nochtans niet veel gescheeld of de ramen hadden er niet in gekund, vandaag. De camionette van de schrijnwerker stond in panne, namelijk. Eén meevaller: hij stond in panne voor onze deur!
 |
| Het neerhalen van de muur... |
 |
| ... en het neervallen van de kast... |
En nog een mee
valler. Toen manlief de houten tussenmuur aan het uitbreken was, kwam een volgeladen kast met z'n punt naar beneden. Ik zal daar, samen met Frauke, enkele seconden tevoren nog onder...
 |
| Deze ramen krijgen nog een folieke... er komt nog een houten boog aan de onderkant bij. |
 |
Een gezandstraalde deur naar de garage, zodat we niet altijd op een hoop rommel
hoeven te kijken, maar wél veel licht hebben! |
Alleszins, die ramen dus. Wat zijn ze een verademing!
- Een mijlpaal voor mijn geestelijke gezondheid: de voorlopige muur tussen huis en achterbouw is eruit! Dat wil zeggen: LICHT! RUIMTE!
Ook al kunnen we die ruimte nog niet écht benutten, het gevoel is er...
- Een mijlpaal voor onze verbouwing vanaf het prille begin: We zitten winddicht!
- Een mijlpaal voor... euh... gewoon de rest: we kunnen weer verder werken! Vloerverwarming leggen, ondervloer (jiehaa! dan kunnen we echt de ruimte benutten!), de kieren en gaten in het dak verder opvullen met stro, ... noem maar op.
Onze volgende deadline staat al vast: begin september gaat de eerste laag leem ertegen.
Reacties
Een reactie posten