En toen was er licht...

Bijna een hele winter bracht ik mijn nachten in het donker door. Da's niet zo bijzonder -ik denk dat de meeste mensen dat wel doen- maar in mijn geval kon ik even niet anders. Het raam van onze slaapkamer geeft namelijk uit op onze achterbouw. Daar is een mouw aangepast in de planning hoor, door een lichtstraat die erboven voorzien is.

Aangezien we begin november het dak helemaal dicht legden, wil dat zeggen dat ook de lichtstraat - of toch de voorziene ruimte - helemaal dicht was. Onderdakfolie, plastieken zeil of twee. Elke keer als ik onze slaapkamer binnen ging, moest ik het licht aansteken omdat het er zo donker was.

Maarrrr... nu niet meer! De lichtstraat ligt er! Lang geleden puzzelde en rekende ik en paste zo vier Fakro dakramen (in een schets) tot een lichtstraat (waaronder één elektrisch opengaand stuk, vlak boven het slaapkamerraam). Dit weekend legde manlief die eindelijk op het dak. Samen met Steven, zijn partner in crime bij het imkeren. En dus ook bij het dakwerken.

The stars look very different tonight...

Zou ik kunnen zingen, want ik kan eindelijk terug de hemel zien vanuit mijn bed. En de sterren. Als ik met mijn bril aan zou slapen. En er niet zoveel lichtvervuiling zou zijn.