Een co-sleeper, hoe moet dat juist?!

Bij mijn 7 onconventionele tips voor jonge ouders was ik er precies nog eentje vergeten. De co-sleeper. Ook daarover is de laatste tijd al heel wat geschreven.

Manlief vergelijkt het zo: welk zoogdier legt zijn pup/welp/kitten/... te slapen onder een boom, om dan zelf een tiental meter onder een andere boom te gaan liggen?
Geen enkel.
Dus zo'n co-sleeper pikt eigenlijk in op wat we van nature altijd al deden: onze kleintjes dicht bij ons houden. En toch geeft zo'n co-sleeper ons de ruimte om zelf te woelen en wroeten in bed zonder extra gevecht om het donsdeken, of de schrik om op je kindje te gaan liggen.

Wij deden van Ikea-hack en namen een gewoon Ikea kinderbedje waar we één zijde uit haalden. De bodem verhoogden we tot de matrashoogte van het kinderbedje gelijk kwam met onze matras. We bonden de twee bedframes aan elkaar en legden een borstvoedingskussen tussen de twee bedden om de spatie (veroorzaakt door de twee bedframes) op te vullen.

So far so good.

Maar dan. Misschien zit je wel in onze situatie: kindjes die op 4 maand kunnen rollen. Ok, daar valt nog een mouw aan te passen: je legt gewoon extra kussens tussen de twee bedden in, want over dat bergje kunnen ze niet heen rollen.

Maar wat als ze al op 6 maand kunnen kruipen? Zowel bij Tibe als bij Frauke hadden we het exact op 6 maand voor: kind tuimelt uit bed. Ze kropen uit hun bed, over de berg kussens (die ondertussen verhoogd werd tot twee borstvoedingskussens, twee kopkussens, twee gewone kussens en een opgerold donsdeken!), doorkruisten het hele ouderlijke bed om dan vervolgens uit dat bed te tuimelen. En verstrikt te raken in het muskietennet. Paniek alom.

Bij Tibe hebben we toen denk ik de stap gezet om de zijkant terug aan het kinderbedje te maken en het bedje wel nog op de kamer, maar niet meer als co-sleeper te gebruiken. Maar bij Frauke heb ik die fut niet. De 3 tot 6 nachtelijke voedingen zijn té vermoeiend als je effectief moet opstaan (weet ik nog van bij Tibe), in plaats van gewoon je kindje wat dichter bij jou te rollen.

Eerst dachten we nog dat Frauke het na 3 valpartijen geleerd had. Elke keer als ik haar kwam halen (ik spurt zo snel mogelijk naar boven als ik hoor dat ze wakker is, maar ze is zo snel!), lag ze mooi op de rand van het grote bed te wachten. Maar sinds een week is ze er weer twee keer uit getuimeld.

Mijn ouders hebben nog een kinderbedje staan met een metalen frame. De zijkanten hebben een net dat je makkelijk naar beneden kan doen. Daarvoor liet ik me dan maar inspireren. Nu haak ik een net: overdag  zou je dat net omhoog kunnen doen en kan ze (hopelijk) niet uit haar bed, 's nachts kan dat net eenvoudig naar beneden en kunnen we blijven genieten van de co-sleeper.

Alleen gaat het haken van dat net zo traag...

Hebben jullie ervaringen met co-sleepers? Hebben jullie ook dat probleem dat jullie snelle kruipertjes hebben? En hoe lossen jullie dat dan op?