De trouw, de kledingcrisis en de deadline

Zowat een jaar geleden kreeg ik het heuglijke nieuws dat Barbara, die we net tot prille meter van toen nog baby-in-de-buik gebombardeerd hadden, zou trouwen. Niet veel later zaten we samen fotootjes van trouwkleren te bekijken.

"Oooh, deze is een schoontje!"

"Oooh, of deze!"

"Nee, deze is meer iets voor jou dan voor mij."

Die laatste bleef dus hangen, want ik vond het inderdaad iets voor mij. Er begon iets te broeden in mijn hoofd: ik zou me door die laatste foto laten inspireren om een bloes te maken voor Barbara's trouw.

Ondertussen besloot ik ook mijn hele outfit op mijn schoenen af te stellen. Ik wou elegante schoenen, maar ik ben ondertussen met twee gebroken tenen (die weigeren volledig te genezen) een beetje afgestapt van de echt hoge hakken. Dus, de schoenen waren het vertrekpunt. En dan het plan om een bloesje te maken. Afgestemd op de kleur van de schoenen.

En dan kwam ik een breipatroon van een sjaal tegen. Oh ja, die zou mooi staan bij dat bloesje.

Dus begon ik eind juni te breien aan die sjaal.

Ik moest alleen nog een rok zien te versieren. Die vond ik niet naar mijn goesting, en het ging al zo traag om die sjaal te breien, en ik moest nog een bloes naaien. Ik had echt geen tijd om ook nog een rok te maken.

En eigenlijk had ik ook geen tijd om een bloes te naaien.

Dus werd het last minute shoppen. Voor een rok. En een bloes. 

En die sjaal? Die is af hoor! Een maand na de deadline...