Een dak boven ons hoofd

Een zachte klop op de deur, enkele minuten na de vorige blogpost. Peter, onze architect staat in de gietende regen op onze dorpel. "Het werkvolk is het materiaal aan het uitladen", zegt ie. Wat ik eerst voor een camionette van een pakjesdienst hield, blijkt de oplossing voor manlief z'n grootste stressfactor: de schrijnwerker komt ter plaatse de gebogen dakspanten op maat zagen!

Anderhalf uur later zijn ze klaar om het dak op te gaan. Maar hoe? Dat is nog steeds de vraag. Manlief beseft steeds meer dat hij het zijn maten niet kan aandoen om op zo'n hoogte zo'n groot gewicht te tillen. Met een tip van de architect belt hij even rond naar bouwfirma's in de buurt. Een kwartier later heeft hij de bouwfirma van om de hoek te pakken die per toeval een "nozzle" op hun vrachtwagen hebben staan voor enkele dagen. Daarmee zou het mogelijk zijn de spanten even de lucht in te heffen en ze op hun plaats te zetten. Als dat lukt moeten we dus geen kraan bestellen, en hoeft het ook niet met brute mankracht.

De volgende ochtend staat de man van de bouwfirma hier om even te kijken. "Ah ja, dat lukt wel. Wanneer heb je tijd? Nu?"

En een uurtje later staan de twee spanten op ons dak te schitteren in de zon. Thomas is de koning te rijk. Fluitje van een cent!

Nu is het nog even spannend afwachten of het allemaal zo mag blijven liggen. Doordat de spanten hier ter plekke gezaagd zijn en niet tijdens het fabriceren in het atelier, klopt de boog niet helemaal. Daardoor klopt de aansluiting van het plat dak met de spanten niet 100%, de spanten gaan daar lichtjes omhoog. Vermoedelijk kunnen we het probleem wel op een of andere manier opvangen, aangezien we toch bijna alles zelf doen. Maar toch nog eens dubbelchecken met de architect.

En tot dan genieten we gewoon gezellig van dat "dak" boven ons hoofd.