Uitstelgedrag of rijpingsproces

Mijn hoofd zit vol. Boordevol ideeën, plannen en zotte projecten. Ik heb ondertussen geleerd om veel van die ideeën een plaatsje te geven in mijn hoofd en ze er pas uit te halen als de tijd rijp is. Anders raak ik enorm gefrustreerd, maar het is gewoon onmogelijk om alles NU af te handelen.

Soms weet ik niet meer wanneer een idee me besloop. Dan weet ik alleen nog dat het er geduldig zit, in mijn hoofd. Omringd door honderden andere ideeën, geduldig wachtend tot het eruit mag komen. Een rijpingsproces, als het ware.

Onderstaand idee zat zo al een jaar of 4, misschien langer, in mijn hoofd. Een eerste ruwe, kleine schets stond al een jaar of 3 op papier. En dan plots, komt alles in een stroomversnelling. Dan slaag ik er toch in om opeens tegen een deadline aan te werken. Want wist ik niet al weken op voorhand dat de afwerkingslaag van de leem zou komen? Dat dat hét cruciale moment was om mijn plan ten uitvoer te brengen? Dit ruikt eerder naar uitstelgedrag...

Op de avond voor ze kwamen lemen maakte ik eindelijk mijn definitieve schets op ware grootte, en twee dagen later begon ik eraan. Na een 5-tal uren werk en 2 sponsbeurten, is dit het resultaat...

Zo. Nu weet iedereen dat het hier vonken geeft als er ten huize Sig!s gekust wordt. Anders krijgen we onze kachel niet aan.

Ik dacht te wachten om dit te posten tot ik mijn timelapsefilmpje af had. Maar aangezien dat nogal geknoei is, gaan we daar niet meer op wachten. Wie weet deel ik het later nog wel eens...