Een stopcontactcomplot?

Het zal ruim een maand na de eerste laag leem geweest zijn.
Ik wandel voorbij de kachel, en blijf verbaasd staan. Fronsend wijs ik naar de muur, ter hoogte van waar ooit een plintje zal komen. Thomas komt bij mij staan.
"Godverdomme", mompelt hij binnensmonds.
Even later liggen we allebei op onze knieën zachtjes te kloppen op de muur, op zoek naar een stukje dat hol klinkt.

Wat vooraf ging
Mathias van Het Leemniscaat komt over de vloer om te bespreken welke voorbereidingen we moeten treffen voor ze kunnen komen lemen. Alles afplakken. Alles, echt alles.
"Stopcontacten ook?"
Nee, dat is nu ook weer niet nodig, daar lemen ze mooi omheen.

Wat nog meer vooraf ging
Ondertussen twee jaar geleden hielp Thomas onze vrienden bij het leggen van de elektriciteit. Eerst de elektriciteit leggen, en nadat Het Leemniscaat daar zijn (schoon) werk gedaan had, ging Thomas mee de elektriciteit aansluiten.
Vloekend kwam hij terug thuis. Er was één kring die niet werkte. Die hij blijkbaar niet goed gelegd had. Hoe had hij zo'n fout kunnen maken?
Na een volle dag (en waarschijnlijk ook nacht) zich suf te piekeren over het "hoe kan dat nu" en het "hoe lossen we dat op?", begon hij zich langzaam te herinneren dat hij een stopcontact méér had aangelegd dan dat hij had aangesloten. Dat er dus eentje verdwenen was. Dicht geleemd, zo bleek.
Niet veel later kwam het verloren stopcontact terug tevoorschijn van achter een mooie laag leem.

En zo ook bij ons.

Nu beeld ik me zo in, Mathias, Ayco & co, dat jullie na elke leem-werf stiekem in jullie vuistje zitten te gniffelen over dat ene stopcontactje dat jullie verstopt hebben bij jullie klanten...