stress voor trass

Het is ondertussen bijna een jaar geleden dat onze eerste laag leem ertegen ging. We stonden op de stoep na te praten: wij onder de indruk van het vele werk dat verricht werd, het Leemniscaat nog altijd aangenaam verrast van onze tierlantijntjes. Dus legde ik hen in geuren en kleuren uit van de tekst die ik nog zou lemen.


Het was toen dat ze het idee in mijn hoofd staken: "Ga je dat dan ook op de buitengevel doen? Ik zie daar zo, in 't heel groot, een boom ofzo."

Zo'n woorden hebben het effect van vuurwerk in mijn hoofd. Het knettert eventjes. En dan schroeit er iets. Blijvend effect dus. Niet onaangenaam. Maar ik wil zeggen: het kwaad was geschied.

Eerst was ik nog even wat aan het polsen. Het leek me een heel ander materiaal, trasskalk. Of dat wel even vlot te verwerken was? Of het niet sneller uithardt? Complexer om mee te werken?
Nee hoor, ik mocht me inbeelden dat het net hetzelfde was als met de leem.

Jiehaa! zei mijn hoofd.

En toen was het februari en maakten we ons klaar voor de trasskalk. En kregen we dus te horen dat het allemaal in één week beklonken zou zijn. Ik begon te freaken, want ik had nog niet bedacht wat ik dan met trasskalk op de gevel zou maken.

En Het Leemniscaat begon ook te freaken, merkte ik. Nadat ik enkele freak-telefoontjes naar hen pleegde ("ik weet nog niet welke kleur! En welk ontwerp! En nu moet ik dat allemaal op een week tijd beslissen!") begonnen zij ook freak-telefoontjes naar mìj te plegen. Wat ik dan wel allemaal van plan was? En dat het eigenlijk allemaal wel wat complexer is met trass dan met leem. Enzo.

De snoodaards.

Na heel wat heen en weer getelefoneer besloot ik dan maar op droge trasskalk te werken in plaats van een ontwerp in de vochtige laag aan te brengen. Dan had ik alle tijd om het uit te dokteren, te laten bezinken, en in het ergste geval: te laten voor wat het was.

Maar het idee bleef hangen en ik ben te koppig om het te laten voor wat het is. Manlief fluisterde me zachtjes in dat we nog een testplank met trasskalk hadden liggen, en dat ik het gerust eerst daarop kon uitproberen.

Zo nam ik eindelijk eens de tijd voor een test. Alle commentaar van Het Leemniscaat indachtig ging ik heel geconcentreerd en voorzichtig te werk. Ook al was ik het net over de helft een beetje beu (wat je kan zien aan het feit dat het niet bepaald symmetrisch is) ben ik best tevreden met het resultaat. Geen vegen, geen verkleuringen, en toch alles mooi afgewerkt.


Het Leemniscaat ziet het ook weer zitten. Nu willen ze dat minstens in twee meter groot op de gevel van mijn huis zien staan.

De snoodaards.


Reacties

  1. Zou je dat wel doen Sig? Al die ooievaars die dan de weg kwijt zijn en kindjes bij jullie afleveren. Ik bedoel maar: ok , het is een groot huis met klimmuur en al ... maar is 2 niet genoeg?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik vond jullie project en blog via de ecobouwer opendeurdag en zie dat jullie 'kijkdagen' volgend weekend al volzet zijn. Is er een mogelijkheid om toch nog met jullie in contact te komen en eventueel eens langs te komen? We hebben pas gekocht (cohousing met 2 gezinnen, het mijne & van mijn zus) en er zijn heel wat elementen in jullie huis die voor ons voorlopig 'grote dromen' zijn & waarvan ik zo graag de realisatiekans van zou willen bekijken... Je mag me altijd contacteren via jellemieke_vandebroek@hotmail.com! 1000x dank!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts