Vol verwachting voor de zomer

Wij kijken hier vol verwachting uit naar de zomer.
Niet alleen omdat het zo'n druilerige winter is geweest.
Niet omdat het elke dag geregend heeft, zo lijkt het.

Maar omdat onze achterbouw dan muren, ramen en een dak zal hebben.

Zeven jaar speelde het grootste deel van ons leven zich af in twee kleine ruimtes. Onze keuken/eetkamer van 4 x 2,5m en onze living van 4 x 4m. Daarin koken we, eten we, spelen we, werken we, leven we. Al het speelgoed van de kinderen staat er, het is mijn atelier, we lezen er boeken. We doen er de was en de plas en de afwas. En dan nam ik er nog eens twee katten bij ook.

En dat ging allemaal. Sterker nog, moesten we vorig jaar niet plots aan de achterbouw begonnen zijn, dan zou het nu nog steeds goed gaan.

Maar nu kan het niet snel genoeg gaan.

Ken je dat gevoel, als je dringend moet plassen? Maar dan écht héél dringend? Dat gevoel wanneer je dan een wc ziet en het water je in de ogen stroomt. Je houdt het bijna niet meer, gewoon omdat je die wc ziet?

Wel, dat gevoel heb ik nu ook met onze achterbouw. We zitten in die kleine ruimte. We zien de grote ruimte steeds meer vorm krijgen. Maar we kunnen er nog niet in.

Het water stroomt ervan in mijn ogen...