Over een kersenboom en zuring
Ik hou van bomen. Voor mijn ouderlijk huis staat een berkenboom. Toen mijn vader die boom kortwiekte zodat er enkel een zielige stam overbleef, ben ik er letterlijk dagenlang ziek van geweest. Wist ik toen veel dat een berk oersterk is. Ondertussen, zeker meer dan 15 jaar na die dramatische snoeibeurt, staat die berk al lang weer even schoon als voorheen.
De buurman van mijn vader vindt het wel genoeg geweest, met al die "vuiligheid". Dus vroeg hij mijn vader om die boom maar meteen helemaal weg te doen. Mijn reactie sprak boekdelen, en waarschijnlijk zit mijn hysterische huilbui van jaren geleden nog vers in mijn vaders geheugen, want de boom staat er nog steeds.
Maar deze post gaat niet over een berk. Wel over een kersenboom. Of twee. Die kregen we enkele jaren geleden kado voor onze verjaardag. Ik denk oprecht dat ik nog nooit zo ontroerd ben geweest door een kado als toen.
Na een verplantactie kregen ze een groeiachterstand. Maar sinds dit najaar zijn ze er eindelijk doorgekomen. Zo leek het toch. Want ook al ziet het er niet zo uit, ze zijn ziek, die bomen. De gomziekte. Even googelen drukt me met de neus op de feiten: niks aan te doen. Rooien.
Ik kan het niet over mijn hart krijgen. Dus dubbelcheck ik die info bij een bevriend tuinarchitect.
Die bevestigt de harde realiteit.
Maar ik geef nog niet op. Even wat dieper graven op dat internet. Is er echt niks aan te doen?
Dan kom ik een post tegen over zuring. De aangetaste plekken op de boom weg snijden en de wonden insmeren met zuringbladeren.
Dus koop ik zuringplantjes. Snij de aangetaste plekken weg. Smeer ik ze herhaaldelijk in. Ga elke dag kijken.
De boom staat volop in bloei. Komt hij erdoor?
Het zou te mooi geweest zijn. Er zijn nieuwe aangetaste plekken, en enkele van de reeds behandelde plaatsen beginnen weer te "bloeden".
Ik vrees dat ik van mijn hart een steen zal moeten maken, en de boom zal moeten rooien. En de kersenboom die ernaast staat ook (die begint dezelfde verschijnselen te vertonen).
Maar wie weet komt er dan een berk in de plaats.
Bij deze zijn de buren gewaarschuwd.
De buurman van mijn vader vindt het wel genoeg geweest, met al die "vuiligheid". Dus vroeg hij mijn vader om die boom maar meteen helemaal weg te doen. Mijn reactie sprak boekdelen, en waarschijnlijk zit mijn hysterische huilbui van jaren geleden nog vers in mijn vaders geheugen, want de boom staat er nog steeds.
Maar deze post gaat niet over een berk. Wel over een kersenboom. Of twee. Die kregen we enkele jaren geleden kado voor onze verjaardag. Ik denk oprecht dat ik nog nooit zo ontroerd ben geweest door een kado als toen.
Na een verplantactie kregen ze een groeiachterstand. Maar sinds dit najaar zijn ze er eindelijk doorgekomen. Zo leek het toch. Want ook al ziet het er niet zo uit, ze zijn ziek, die bomen. De gomziekte. Even googelen drukt me met de neus op de feiten: niks aan te doen. Rooien.
Ik kan het niet over mijn hart krijgen. Dus dubbelcheck ik die info bij een bevriend tuinarchitect.
Die bevestigt de harde realiteit.
Maar ik geef nog niet op. Even wat dieper graven op dat internet. Is er echt niks aan te doen?
Dan kom ik een post tegen over zuring. De aangetaste plekken op de boom weg snijden en de wonden insmeren met zuringbladeren.
Dus koop ik zuringplantjes. Snij de aangetaste plekken weg. Smeer ik ze herhaaldelijk in. Ga elke dag kijken.
De boom staat volop in bloei. Komt hij erdoor?
Het zou te mooi geweest zijn. Er zijn nieuwe aangetaste plekken, en enkele van de reeds behandelde plaatsen beginnen weer te "bloeden".
Ik vrees dat ik van mijn hart een steen zal moeten maken, en de boom zal moeten rooien. En de kersenboom die ernaast staat ook (die begint dezelfde verschijnselen te vertonen).
Maar wie weet komt er dan een berk in de plaats.
Bij deze zijn de buren gewaarschuwd.
Reacties
Een reactie posten